Het was de verjaardag van manlief. Eigenlijk wilde hij zijn verjaardag samen met die van onze baby vieren. Maar wat onverdeelde aandacht van vrienden en familie (in hoeverre dat mogelijk is met een baby) is best fijn op zijn tijd. We bakten samen een taart. Ik bedacht het idee en de constructie en hij hielp met de uitvoering. Schaakstukken van chocolade gemaakt in ijsblokvormpjes. De cake werd wit met zwarte blokjes bekleed van marsepein. De cake was in blokstructuur dankzij een truc die ik vond op Pinterest. Een ronde springvorm walnotencake én een ronde springvorm koffiechocolade cake. Met een uitsteekring en een mes stak ik een ring uit en huup, huup, barbatruc! Tussen de twee lagen cake deed ik een limoenbotercrème om het geheel iets frisser en minder zoet te maken.
“Without the element of enjoyment, it is not worth trying to excel at anything.” – Magnus Carlsen
Blondies
In november bakte ik blondies. Schoonmama was jarig dus nam ik wat mee voor bij de koffie. Na wat bladeren door kookboeken was de keuze snel gemaakt. Snel, makkelijk en passend voor de jarige (qua smaak en haarkleur). Het werden dus blondies: de tegenhanger van de brownie. Niet met pure chocolade, maar met witte chocolade en in dit geval met pecannoten. Een recept van de Hummingbirds.
Eigenwijs als ik ben, pak ik het een tikkeltje lui en groter aan. Ik bak ze in een braadslede en daarom iets korter (ongeveer 30 minuten ipv 35-40). Het resultaat is tot noch toe zoals ik ze wil; onweerstaanbaar voor manlief. Althans, manlief eet graag alle randen op bij het snijden in vierkantjes. Nadat alle randen op waren gegeten was er nog één stukje die toch echt niet helemaal perfect vierkant was. Dus die verdween ook. Vervolgens de overgebleven blondies netjes op een schaal verpakt in plastic. Als zoete koekjes gingen ze over de toonbank… of eigenlijk salontafel.
“All you need is love.. but a little chocolate now and then doesn’t hurt.” – Charles M. Schulz
